Dag 09 - iets te zwaar

Ja, vandaag zou pittig worden en dat is ook zeker zo geweest. Eigenlijk gewoon een loodzware dag. In de ochtend begon het nog met een mooi zonnetje richting Groningen. Dat was fijn starten met en windje in de rug. Even snel Groningen in en meteen weer uit, want ik zou vandaag 142 km afleggen met flink wat wind!

Die wind kwam volgens de voorspellingen uit het zuid/zuidwesten, maar hij voelde toch verdraaid westelijk, want al vrij snel moest ik regelmatig flink op de pedalen trappen om er tegen in te komen. Daarbij zat ik voor geen meter op mijn zadel, dus na een kilometer of 40 was ik er eigenlijk wel een beetje klaar mee. En toen moest de dijk langs de wadden nog komen….

Eenmaal bij het Lauwersmeer aangekomen was het natuurlijk genieten van een prachtig gebied. De wind trok tegelijkertijd wel behoorlijk aan en het ging ook regenen. Gelukkig duurde de regen maar even. Maar die wind…. pfff. Ik vond gelukkig wel ritme om er tegen in te komen, dus eigenlijk ging het best goed. Maar het duurde zoooo lang! En het uitzicht was zoooo eentonig, al direct nadat ik de stad Groningen had verlaten. 

Wat ook niet hielp voor de stemming, is het vooruitzicht voor morgen. Dan heb ik echt de hele dag pal tegenwind en ook nog eens regen. Tsja, ik wil dit zelf, hihi. In Holwerd heb ik een vriendelijke man gevonden die even een schroefje in mijn voortassen drager heeft gezet, zodat mijn tas weer netjes vast zit. Fijne meneer! Vervolgens slalommen tussen de boobytraps (of beter gezegd Poepietraps) van schapenpoep. Ontwijken was gewoon niet mogelijk, dus tussen mijn wielen en fiets zit het nodige opgehoopt te wachten op een flinke poetsbeurt. 

Iedere dag vind ik steeds wel een paar lekkere plekjes om even pauze te houden. M’n afgelegde deel van de route vast te plaatsen op dit forum, foto’s erbij. Maar vandaag in die wind en zonder fatsoenlijke beschutting, lukte dat niet. Doortrappen!

Ik kwam bek af aan in Harlingen. Parkeerde mijn fiets nog even naast de mooie Wilhelmina, waarmee wij eigenlijk volgend weekend naar Terschelling hadden willen varen voor de Berenloop. Maar ik was simpelweg te moe om aan boord te klimmen en even gedag te zeggen. Dat was jammer.

Eenmaal op m’n overnachtingsplek aangekomen (best ver uit het centrum vandaan), kwam ik binnen en sprong ik eigenlijk direct onder de douche om vervolgens aan te schuiven voor een weet-ik-hoeveel gangen diner. Echt voortreffelijk! Smullen man. Daarna kon ik echt niet meer blijven zitten, want ik was zo moe en wilde toch nog even de route, de foto’s en een kort verhaaltje plaatsen. Bij deze vink ik ook dat af en nu doe ik echt niets meer tot morgenochtend. Morgenavond verwachting ik ook weinig spraakzaamheid van mijn kant. Ja, het is een uitdaging! En ik kies er zelf voor haha