Dag 08 - Moi, mooi, móóói Drenthe 

Moi, daar ben ik weer!

Ondanks een gesmeerde ketting, startte de tocht een beetje stroef. Het begin bleek ook een beetje heuvelachtiger dan ik dacht. Maar het bleef vanochtend vooral ook grijs en grauw. Had mijn korte broek aangetrokken, maar halverwege de tocht, besloot ik toch om de pijpjes er maar aan te hijsen. En toen brak de zon gelukkig door!

Ja mensen, en dan de route…. Vandaag minder strak langs de grens. En ik voorspel vast dat dat morgen nog veel erger wordt. Is allemaal wel volgens mijn plan, maar ook bij diegenen bij wie mijn plan vooraf uitlekte, kreeg ik bij voorbaat al commentaar 😂. Ja, het overslaan van gebieden raakt ons. Mij ook hoor. Zeker nu ik toch zo’n takkeneind langs het lijntje fiets, voelt het toch vreemd om de grens even te verlaten.  

Plan was en is om in 13 dagen rond te zijn en daarbij heb ik vooraf ingeschat hoeveel kilometer haalbaar is. En vervolgens moet je keuzes maken. De keuze is dat ik door het centrum van Groningen wil rijden. Ben daar nog nooit geweest en dat kan eigenlijk gewoon niet. Zeker nu ook het omstreden Gebouw van het jaar 2020 daar nu staat (Forum Gebouw). En dus volg ik in Groningen en Drenthe niet overal de grens, maar volg ik in dit gedeelte van het land de route van het Fietserspad. Tot zover de uitleg van de route 😂. Voor diegenen die na mij ook graag de omtrek willen gaan fietsen, zal ik een nettere route langs het lijntje maken hihi. 

Maar goed, ik volgde nu dus het Fietserspad en dat trok mij al snel Duitsland in. Al fietsend kwam in mij op om dit omsloten hoekje Duitsland te willen annexeren. De grens verleggen dus. Het Pieterpad loopt er al en dat is Ons pad, nietwaar? Denk dat het een eitje is, want het gebied staat vol Ja-knikkers. Hooguit een goede afspraak maken over de knikkers. 

Maar misschien ben ik iets te veel met grenzen bezig. Het woord “grens” heeft deze reis bijzonder veel ruimte in mijn hoofd gekregen. Zitten mooie gedachten aan het woord vast!

Ik raakte vanochtend ietwat geïrriteerd door iets te veel hobbels in het parcours. Alles, maar dan ook echt alles in mij en in mijn fietstassen werd volledig door elkaar geschud. Om gek van te worden. Mijn voortassenhouder blijkt zelfs losgetrild, dus ik moet ook op zoek naar een fietsenmaker. Natuurlijk is het leuk als de route je op een erf van een boerderij brengt, maar als je dan vervolgens kilometers over een hobbelig karrenspoor moet stuiteren, is het ineens bloed irritant. 

Vanmiddag veranderde de dag gelukkig van grauw naar blauw. Ook werd de ondergrond een stuk beter. En dat alles fietst echt zo veel lekkerder! Heerlijk genoten van het zonnige Drentse landschap met de wind in de rug. Vanmiddag passeerde ik ook nog eens de magische grens van 1.000 kilometer. Ik moet zeggen: dat voelt best goed! 

Eenmaal aangekomen op mijn volgende fijne overnachtingsplek, werd ik verrast met bijzonder vriendelijke mensen die net als ik zin hadden in lekker eten en een leuk en boeiend gesprek! Wat is Vrienden op de fiets toch een bijzonder leuk concept. En ik moet even een boek onthouden: “Ontheemde zielen ontwaken” van Jan Wicherink. 

Ik liep trouwens gisteravond nog even het dorp Ootmarsum in voor wat boodschappen (lees: Bier en energierepen) en het lopen voelde zo ontzettend onwennig, ongecontroleerd. Aparte ervaring! Maar ook wel even fijn om stappen te zetten in plaats van alleen maar trappen.

Morgen belooft een pittige dag te worden. Flink veel kilometers en niet alleen maar wind mee. Ben benieuwd!