Dag 8 - slotdag

OK, dat was geen geweldige nachtrust Hihi. Toen ik eenmaal lag en alles stil bleef, ging ik er wel van uit dat ik safe lag. Maakte mij vervolgens meer druk om de ochtend. Ik moest vroeg weg, want bij daglicht was ik zichtbaar. Ik lag alert en had het koud. Uiteindelijk m’n klamme shirt toch maar aangetrokken. Dat hielp wel was. Ik dommelde een beetje weg en werd toen wakker van stappen. Heel dichtbij de tent. Was ik gevonden en moest ik in mijn blote kont naar buiten komen om mij te melden? Of was het een beest, ook in blote kont? Het bleek het laatste. Ik herkende stappen van een zwaar beest met hoeven. En het geblaat, gemekker of hoe heet dat bij een Ibex, of rendier? Hoe dan ook, ik was veilig. 

Om 6:00 werd ik wakker. Zo snel en stil als ik kon, pakte ik mijn spullen in en brak ik m’n tentje af. Het ging soepel! Ik trok m’n fiets overeind. Tassen erop, wegwezen! Ik trapte een minuut of 5 en besloot toen snel m’n fietsjasje aan te trekken, want ik was door en door afgekoeld. He hielp. Ik fietste door een prachtig gebied waar de zon snel terrein zou gaan winnen. Na een kilometer of 7 fietste ik langs een rivier en kwam langs een heerlijk plekje aan het water waar de zon net op scheen. Mijn ontbijt plek! Hier ging ik wakker worden, opfrissen, koffie drinken en wat schrijven. Ik nam heerlijk de tijd en voelde mij dolblij. Ik had zin in deze dag. Hij was super begonnen en dat gevoel zou blijven 

Na deze lange stop fietste ik opgewarmd en opgefrist rustig verder. Ik wist dat ik vandaag eerst een eind valsplat omhoog zou gaan, met daarna nog één forse klim, namelijk de Vršič-pas. Daar waren we met de auto ook overheen gekomen, waarbij ik nog wat moeite had om ons boven te krijgen. 

Onderweg naar die pas nog even lekker gestopt voor koffie, een panini en cola. Ik had geen haast, ook niet in m’n hoofd. En ik genoot, genoot van m’n laatste dag! Ik maakte veel foto’s, trotseerde nog wat trail routes waarbij wandelaars met stokken mij stomverbaasd aankeken “wat doet die hier??”, waarbij ik maar verwees naar het lijntje op mijn routekaart. Het is ook dubbel. Ik heb gemopperd over dit soort parcours en dan vooral de ondergrond. En tegelijkertijd brengt het mij op fantastische plekken! Genieten dus, tijdens het ploeteren.

De klim naar de top van de Vršič-pas ging goed. Rustig en gestaag. Boven op de laatste berg nam ik een cola en ging even lekker zitten. Missie volbracht! Het toetje zou een lange afdaling zijn die ik met mijn superfiets maar wat graag inzette. Knallen! En uitrollen naar de camping.

Op de camping blies ik m’n matje op en plofte neer. Toch wel een beetje moe geloof ik😂

Ik wilde avontuur, ik kreeg avontuur!!

Ja, vandaag heb ik het laatste deel van de tocht volbracht. Ik had 10 dagen gepland. Het werden er 8, waarvan 1 broodnodige rustdag. Ik ga het avontuur missen. Nu eigenlijk al. En ik ga het bloggen ook missen. Het was weer leuk om te schrijven en jullie op die manier mee te nemen op reis. Dank voor de leuke en soms bemoedigende reacties 😘

Op naar het volgende avontuur 😊