Dag 5 Wat een pittig dagje langs de IJssel!

Zo, dit was mij het dagje wel. Ben bekaf. En heel voldaan, dat natuurlijk ook.

Gisteravond mocht ik bij de Vrienden op de fiets lekker bladeren in de Atlas van de IJssel. Extra leuk, omdat mijn route vandaag volledig langs de IJssel loopt van Hattem tot aan de splitsing met de Nederrrijn bij Westervoort, de IJsselmond. Ik las over de strijd met te veel water, met te weinig water en ook over het aanpassen van de IJsselmond eind 1700. Die IJsselmond is de plek waar ik ruim 200 jaar later (rond 2000) bij Witteveen+Bos zou werken aan één van de eerste projecten voor Rivierverruiming. We zeggen tegenwoordig "Nederland leeft met water", maar als ik in die atlas blader, was dat vroeger wel wat spannender. Maar ja, toen waren er ook nog geen waterschappen, hihi. Vandaag leefde ik trouwens niet alleen met water, maar vooral met wind. 

Terug naar vanochtend. Ik vertrok rond 9:00 uur en wist één ding zeker: dit wordt een pittig dagje. Ruim 100 km wind tegen. De storm van gisteravond was dan voorbij, maar de wind vanuit het zuiden was niet weg. Haalde ik de eerste fietsdagen nog gemiddeld zo'n 20 km/uur. Vandaag gingen de eerste 50 km in 14 km/uur (met een windsnelheid van 30 km/uur). Daarna kon ik het gemiddelde nog wel opkrikken naar ca. 15,5, maar dat koste behoorlijk veel energie. 

Al na 1,5 km had ik weer mij bekende momentje waarop voelbaar wordt: ik heb VEEL te veel zooi mee. Bij de eerste trap, waar ik mijn fiets de IJsselbrug bij Zwolle op moest duwen, stond ik bovenaan al lekker uit te puffen. Een überhaupt bij wind tegen, voel je iedere kilo bagage. Ik weet dan ook meteen te veel bagage op te noemen die zwaar is en niet nodig was hihi. Ik had bijvoorbeeld mijn gasbrander en pannetje mee, maar toen ik eergisteren op de Veluwe een zak bever-voer wilde opwarmen, bleek ik mijn aansteker vergeten te zijn. En ik ben niet zo handig met steentjes, stokjes, papiertjes oid om vuur te maken. Verder had ik natuurlijk veel te veel kleding mee, want het zou de hele week gaan regenen... Maar tot nu toe ben ik alleen de eerste dag echt nat geregend. 

Mijn route volgende zo veel mogelijk de meandering van de IJssel. Super leuk! Er voer een vrachtschip vanaf Zwolle gelijk op met mij en iedere keer kwam we weer naast elkaar terecht. Na mijn pauze trof ik een nieuw vrachtschip aan mijn zijde en ook die kwam ik iedere keer tegen. 

Als je een mooie route strak langs de rivier uitstippelt, weet je dat je afhankelijk bent van de waterstand. En ja hoor, al na een paar km dacht ik nog even slim te zijn om de borden met "verboden toegang" te negeren, maar moest ik uiteindelijk toch echt omkeren en een alternatief pad zoeken. Gelukkig was dat iedere keer niet heel ingewikkeld en bleef mijn route ongeveer dezelfde lengte.

Op bijzonder veel plaatsen waar ik reed, leek het mij voor de hand te liggen dat er ijsvogels zouden zitten. Overal overhangende bomen over mooie verscholen watertjes. En yes! Uitgerekend in de mij zo bekende uiterwaarden bij Deventer (Ossenwaard) zag ik er ééntje. Eindelijk!

Had ik al gezegd dat het aardig waaide? En had ik al gezegd dat i grotendeels op de dijken fietste? Ik weet vanuit mijn werk dat waterschappen de regel hanteren: geen bomen op de dijk! Ik begrijp de regel vanuit waterveiligheid, maar vond het uiteindelijk vandaag toch waardeloos beleid, als je de hele dag wind tegen hebt. Nergens beschutting! De kilometers kropen vandaag voorbij. Ik werd er voor het mooie iets te moe van. Maar toen ik rond 17:45 uur het erf op reed van mijn volgende Vrienden op de fiets adres, was ik dat ook snel weer vergeten. Wat een superfijne plek is ook dit weer! Ik slaap in een voormalige koeienstal die omgebouwd is tot heerlijk appartement. Met zelfs een Quoker, of in dit geval beter gezegd: een koe-ker. Die kwam mooi van pas voor mijn Bever-voer!

De ligging van deze Vrienden op de fiets locatie is voor mij zelf ook bijzonder. Want het ligt gewoon pal tegen de Hondsbroeksche Pleij, het gebied waar ik zoals gezegd ooit meewerkte aan de rivierverruiming hier bij de IJsselmond. Ik weet nu ook dat een Pleij of Pley een stukje land tussen 2 rivieren betekent. Morgenochtend maar eens polshoogte nemen. Nou, voor nu zou ik zeggen: welterusten en tot morgen!