Dag 2 - dat ging beter

Vanmorgen werd ik wakker en was natuurlijk benieuwd of mijn fiets en al mijn spullen er nog waren. En ja hoor, alles was er nog. Zelfs niet aangevreten. Vlakbij mijn overnachtingsplek had ik nog een dode slang op de weg zien liggen. Althans ik nam aan dat hij dood was en hij was te groot om even om te keren en dichtbij te gaan kijken. Dus naast beren zijn er ook slangen…. Lekker dan! Maar goed, ik heb heerlijk geslapen. Het herstel dat ik hoorde, heeft mij niet wakker gehouden. 

Toen ik opstond heb ik snel alles laten drogen want het had flink geregend. Dat drogen ging razendsnel, want de zon was al vroeg nadrukkelijk aanwezig. Het zou een dagje zweten worden! M’n zelfgemaakte ontbijt smaakte zoals verwacht voor geen meter. Maar het vulde wel. 

Dat de ene hoogtemeter de andere niet is, wist ik al wel. Na vandaag kan ik zeggen dat het klimmen eigenlijk best goed gaat. Vandaag was de ondergrond veelal asfalt. En dat betekende dat ik ritme kon pakken. En dat helpt enorm bij het klimmen. Ook dan is het nog aanpoten natuurlijk, maar echt veel minder gekmakend dan op een rulle ondergrond. Ik nam mijn tijd, stopte regelmatig even en ging gestaag verder. Gelukkig waren er veel watertappunten onderweg, want die waren hard nodig. 

Vanochtend voerde mijn route mij naar Italië. Ik had nog getwijfeld om dat stuk over te slaan, maar ben blij dat ik dan niet gedaan heb. Prachtig ook daar! En een hele mooie rustplek in de schaduw met een schilderachtig uitzicht.

Op een terrasje in Gorizia op de grens van ItaIië en Slovenië bedacht ik dat ik wel graag op een camping zou willen staan vannacht. Even douchen na al dat zweten, even bijkomen, powerbank opladen, dat soort dingen. Ik had op de kaart in de buurt van de route één van de weinige campings gevonden en besloot daar op af te koersen. Toen ik daar in de buurt kwam, was het beste er voor vandaag ook wel al, dus dat kwam perfect uit. Maar al snel bleek dat de camping op mijn mooie fietskaart niet bestaat. En op de rest van mijn route voor de komende uren zag ik ook geen camping. Dus…. We gaan weer wildkamperen! Gelukkig zijn hier plekken zat te vinden, dus ik sta inmiddels op een prachtig rustig plekje. 

Straks maar eens de tent opzetten. Eerst nog ff bijkomen na m’n 80 km en m’n verhaaltje typen. 

Kortom hier zit een blij mannetje op zijn privé camping. Na gisteren kneep ik hem wel een beetje, dus vandaag was een dag waarop voor mijzelf moest blijken op welke manier ik het leuk kon houden. Nou, vandaag geeft vertrouwen. Op naar de volgende mooie dag!